** GURBET ÇOCUKLARI..! ** (ARŞİV)

Derdimiz...
Biraz tuz,biraz biber deðilmiydi.?
Bir lokma ekmeðin yanýnda.
Neyimiz eksilirdi...
Biraz sabýrla...
Aza kanaat etseydik,
Ne olurdu sanki..
El kapýsýnda,
Sevgi þevkat dilenmeseydik.


Sermeseydik...
Gururumuzu ayaklar altýna,
Deðermiydi hiç,
Onca aþaðýlanmak,onca çirkeflik..
Alýn terimizin bir tek damlasýna..!

Kimbilir..
Belki de,
Katlanmazdýk o zaman,
Hans´ýn... Petra´nýn..
O alaycý,o küstah tavrýna.!

Sebep neydi...?
Neydi bizi mahkum eden,
Kuru bir yaprak gibi
Savurup,gurbet ellere düþüren.
Açlýkmýydý,sefaletmiydi sahiden.?


Þimdi..
Bir fazlamýz mý var..?
Yurdumdaki
Memurundan,iþçisinden..!

Oysa gurbet ellerinde..

Karý koca koþar,ek iþ peþinde,
Bi haberdirler hep, olan bitenle.
Çocuklar sokakta,bilmez nerede,
Okullarda mahsun, garip çocuklar..

Bir ev bir mülk daha, alalým derken,
Kimi kalpten oldu,kimi mideden,
Kimi kýzdan oldu,kimi gelinden,
Yarýný karanlýk,garip çocuklar.


Dünya’yamý geldik, yoksa biz erken.?
Yýllarmý kýsaldý,dönelim derken.
Gözler göre göre, gençlik giderken,
Veballeri çeken,garip çocuklar..!








Mahmut M. Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: