Hasret Günü

hani bir de sakýz yapmýþ çam aðaçlarýnýn derdine ortak orman kuþlarý gibi
ürkekçe kanat çýrpardýk
bilinmeyen bir denkleme doðru
herkesleþmeyen güneþ
ipini deli ruzgarlara vermiþ bulut
bir de aðýz birliði yapmýþ damlalarla
kucak açtýk bilinmez bir sýrra
köhne sokaklarda silik sözler gezerdi
bir yaprak savrulurdu dalýndan
irkilirdi arsýz kediler ve meraklý serçeler
hani bir de afacan çocuk sesleri duyardýk
avazý çýktýðýnca baðýran
taptaze hayallerle gelmiþ satýcýlar.
halini, halinin lisanýyla anlatýrdý oysa ki,
yorgun yüzlü ihtiyarlar
neler demezdi ki geçen zamana
çizgili yüzler, dalgýn bakýþlar
bir kiraz dalýna asýlý kalýrdý dilekler
seneye hep bir sonraki seneye
beklemeyi çiftçilerden
sevinci iþçilerden öðrendik
durmaksýzýn çalýþmak terapisi
yürek boyu gayretler...
sözlerden saraylar yapardýk
þiirlerden þehirler
ve þarkýlarla kurardýk yeni bir dunya düzeni
ama hep yarým býrakýrdýk
masamýzda çayý
bitmesin arzusuyla...
hep bir kalp katardýk iþimize
aþýmýzda mutlaka bir parça sevmeklik
ama maya tutmamýþsa dokunduðumuz yerler
zamanýn ipine bir nasip daha asardýk
ve binip kýsmetin doru atýna
beyaz hülyalara dalardýk...
ama biz,
yýllara meydan okuyan dað yokuþlarý gibi
zora talip,imkansýza tutsak
kimselerin ugramaya meyli olmayasý
bilinmez, ýssýz bir bahçe gibi
içimizde büyüttük ,
kýrýlgan gelincikler, topraða vurgun kekikler...
güne aþýk hercai menekþeler
ama biz yüreðimizin kalemiyle
eþsiz bir süs yaptýk birbirimize
ben sözlere, sen resimlere aþk verdin
ya sen ya ben geçtik yükselerek
güvercinlerin kývrýldýðý kaldýrýmdan
irice günler biriktirdik aklýmýzýn heybesinde
saçlarýný ruzgara býrakýþýn,o ilk telaþýn
sokaklarýn tellerine tutunmuþ kumrular gibi
yaðmuru umursamayan sýrýlsýklam oluþumuz
yerin ve zamanýn önemsizliði
bir doðumu bekler gibi bekleyiþimiz
kapýsý vuslata açýlan günleri
ve biliyorsun bugün cumartesi
sen yoksun
ve biliyor musun
bugün bile ne kadar çoksun ...
ey tamamlayýcýsý tüm eksikliklerimin
ve önüne geçiyor seni düþünmek arzusu
tüm sensizliklerimin...
Rüzgar
Sosyal Medyada Paylaşın: