SOYLU KÖPEK

Fino mahallenin tek sahipsiz köpeði,
Ne aþý parasý harcandý onun çocuklarýna,
Ne yeþil kart verilmedi saðlýk bakanlýðýnca,
Emekli maaþý da baðlanmaz bizim yetim fino’ya.

Gözleri henüz açýlmýþ üç kediciðin,
Analarý kaldý zalim tekerler altýnda..
Olayýn tek tanýðý Fino oldu o gece karanlýðýnda;
Elvermedi olacaklara, cýz etti yufka yüreði,
Yedi yavrusu ile birlikte üçüzleride alýp koynuna,
Allah’tan Fino emzirip doyurdu öksüz kedicikleri;
Ve aldý azrailin elinden,
Hepsini de gerisin geri...

Geç oldu ama iyi oldu benim bu yaptýðýmda,
Önce millete önerdim yýlýn anasý seçilmesini;
Sonra onunda yurttaþlýða alýnmasý için,
Devlet Baba’ya verdim mühürlü dilekçemi!

Biliyor musun ey soylu köpek?
Bugün nüfusuma da aldýrdým seni,
Ve yirmi dört ayardan yazdýrdým
özel künyeni...

Yalçýn Öner


Not: Köpek de olsa, Anne annedir ve ANNE’lik bence böyledir. (Yavrusunu daha öpüp koklamadan cami avlularýna terk eden ya da boðup atan taþ kalpli canavarlarý nefretle kýnasam ne yazar.)
Tüm annelerin ( insan da olsa, hayvan da olsa, böcek de olsa... ne olursa olsun, kendinden bir eþ doðuran iþte) anneler günü bir gün deðil her gün kutludur derim.
Çünkü dünyada en þerefli olgu ve duygu ANNE olmak bence.


« Önceki


Sosyal Medyada Paylaşın: