Ay’ýn saðýlma vakti gelmiþse ferman inmiþse gökyüzünden bil ki gümüþ bakraçlar hazýrlanmýþtýr çoktan dünden bir gün evvelinden
bir ilahi gibi belki sesin duyulur da derinden derinden kederinden etme cana yapma rana derim senin ordan hýçkýrýklarým duyulmaz mý
eyy yüceler yücesi hanlar haný uyan artýk döndün sanmýþtým son seferinden gitme bir daha canan görmez misin yaþ yerine kan damlýyor didelerimden bilirsin caným tezdir kuþlukta çýkarým yola taze yemiþler toplamak için leblerinden
hüda gözetir gelmez görmemezlikten kulunu ey mehveþ ey cüda bir ömür geçer mi sanýrsýn böyle uyanmadan her hal uykuda ben de kam almak isterim elbet bu muhteþem Ýstanbul gecelerinden
Yüksel Nimet Apel
21 Kasým/2017/Salý/Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.