yalnızlık

yalnýzlýk

basittir dünyasý sade bir o kadarda
gözyaþlarý içine atar sesini kimse duymaz
yüzünün de gereksiz bir gülsüme halimden hoþnut der gibi



ama hep gizli gizli baþkalarýný izlerken bulur kendini
itiraf edemez kendine bile yalnýzlýðýn bir hastalýk olduðunu
yalnýzlýk yaþamaktan daha zordur hasta olursun bilen yok
baþýn dert düþtü yetiþenin yok en önemlisi senin sen bile sevmezsin


simsiyahtýr tek renk hakimdir dünyasý
geceler iþkencedir bitmek bilmez ben neden yanlýzým
diye baþlar çýlgýnca kendin kendi mahkemesi her gece her gece
yalnýz ne zaman çýkacaðý kendi baðlýdýr ama hep korkar ya ama baþlayan cümlerden


yalnýz aslýnda neden býrakmaz yalnýz bilir misin
çünkü yalnýz birin asla kimse yadýrgamaz
kimse yoktur ki buda onu en azýndan kafam rahat der demesidir
insanoðlu biraz say duyul olsa yalnýz olmaz dý kimse her hali


ne tuhaftýr demi tek kiþilik bir dünya kurup
yaþamak bazen her herkesin hayli iken yalnýzlýðýn hayali
bunu aksini hayali etmeden bile korkar
yalnýzýn yalnýzlýk sýðdýðý tek limandýr



yalnýzlýk müebbet yemiþ bir
mahkumdur çýkmak hem bekler çocuk gibi
hemde her tahliye kaðýdýn bir türlü çýkartmaz kendine
yalnýz birin görseniz dünyanýz davet edin zarar anlatýn ki duvarlarý küçülsün







Sosyal Medyada Paylaşın: