bir savaþýn içinden ötekine göçen ülke için içime düþen soluðunun suskunluðu ruha meditasyon türü yalnýzlýk...
hazýr ve nazýr olan sabahlarýn kurulan aynasýnda yarýmlýklar duran saatlere yaþamak iliþtirirken yüzündeki yaralarýn tanelerine gökyüzü büyütür fenerler açsam bütün perdeleri eminim mevsimler bana bakacak iyi günlerden kalan bahçeyi nüksedip kalbinin yanýna saçlarýmý uzatacak rüzgar o aðaca...
olabilirim kalabalýklar içinde çirkin ve soðuk duvarlarý niye dövüyorsun ki çocuk papatyasý kayboldu diye camýn sadece benim ol dedim öl çocuk demedim ki seninle uyurken umudu sevdim hep...
fýrtýnalarla boðuþtuðun gülüþlerini ayak seslerimde dolaþan þarkýlara dök yaðmur yaðýnca söylesin yol yorgunu topraðýn sesini avuçlarýnda tarih edebiyat ve insanlar rafa sýrayla yerleþtirilirken anlýyorum konuþtuðun dili ulu bir düþün nefesinde
dualarla yaptýðým saksýlar mavi bir heyle umudu taþýrken güneþ her yerden doðuyor karýncalar ekmek taþýyor yuvalarýna öyle bir yerde öyle bir günde tutup ellerini ayaða kalkýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.