tahta at
meraklý ellerimde demirden þiirler
kaç anlamlý balýk çýkardý deniz diplerinden
açýldýkça açýldým sularýnda sevdanýn...
gözlerimin ucunda göçebe kuþlarý
aklýma yuva yaparken
ne büyük bir sessizlik býraktý giderken
koyulaþtý iyice karanlýk
aþk ve su
atlar gibi içime
dizginli
nabzým
ileri/geri
masada kaðýttan daðlar saçlarýmý tarar rüzgara karþý
odamda bulut yankýsý düþlerin aynasý
az sonra içinden geçip su vereceðim saksýlara ki
gürültüsü dinsin þehrin...
biliyorum
kýzgýn kayalarýn üstünde zeytin aðaçlarý
derin sessizlikle ruhuma yapraklarýný atar
tutunmak ve yürümek
zamanýn
belleðinde
yaklaþan
gemiye
ah çocuklar da büyüdüler renkli mürekkeplerle
elimdeki topu filenin arkasýna göndersen
toz/duman
aydýnlýk gölgelerin çardaðýnda ise oturmuþ yazgý
çekin gülüþünü mavinin koca duvarlara
söyle þarkýmýzý tahtadan at hasret gömleði giyen aðaca
uyudum/
uyandým
uzun/uzun
yüreðimde
telli saz
ki,mutluluk burada deðilse
hiç bir yer bizim deðildir
geçtiðimiz sokak
baðrýna bastýðýn çocuk
þuramdaki nefes
ve
hep bilirim ki
dua gökyüzüne açýlmýþ güneþtir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.