Deniz Feneriyle Hasbıhâl

Bir fýrtýna koptu, gövdemi sallar,
Dalgalar sürükler meçhule doðru.
Çok soðuk, karanlýk, köpüklü sular,
Yüreðime çökmüþ, dinmiyor aðrý.
Ben yitik aþklarýn gamlý neferi,
Þaþýrdým yolumu deniz feneri.

Uzak dursun benden, küflü þehirler,
Acýmadan yâri benden aldýlar.
Bu tekne limana nasýl demirler?
Masum hayalleri dünden çaldýlar.
Gidenler bir daha dönmüyor geri,
Kaybettim gülümü deniz feneri.

Yýldýzlar yok, ay yok, göðüm zifiri,
Açýk denizlerde bak ýþýksýzým.
Yâri yitirince oldum seferi,
Düþündükçe azar, sol yanda sýzým.
Azaldý takatim, gözümün feri,
Sað mýyým, ölü mü deniz feneri?

Sen bari parýlda, durma, dönüver,
Yorgun balýkçýlar maðdur olmasýn.
Suda yakamozlan, aþkla yanýver,
Umutlar kýyýda sönüp kalmasýn.
Telli turnalarýn göçünden beri,
Terk ettim sýlamý deniz feneri.

Hayatýn cilvesi, en son hüneri,
Ayrýlýk ölümden daha betermiþ.
Sarardým, eridim, kaldým bir deri,
Canýma can ela gözler yetermiþ.
Dolmuyor gidenin bir daha yeri,
Sen anla halimi deniz feneri.

13.11.2017
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: