Masal

- || Birini sevmek onun ait olduðu her þeyi sorgusuz - sualsiz sevmek demekmiþ.
Baktýðý her yeri cennet bahçesi zannedip, geçtiði her yoldan adým adým yürüyerek mutlu olmak ve her uyandýðý sabahý seyretmek demekmiþ.
Birini sevmek, ellerinden tutup umarsýzca onunla gidebilmek ve ardýna hiç bakmadan, geçmiþi bir kenara kaldýrýp, býrakmak demekmiþ.
Birini sevmek, elinde olmayanlarla deðil elinde olanlarla yetinmeyi bilmek ve dahasý da fazlasýný istememek demekmiþ.
Birini sevmek, öyle alelade deðil güpegündüz, ulu orta, baðýra çaðýra hiç sýkýlmadan ‘’ seni seviyorum ‘’ demekmiþ.
Birini sevmek… Ah!
Ýmlasý çok olanlarýn en adil adýymýþ s e v m e k… || -

En çok
Aþk yor(uyor)du bizi…

I

Kalbim, susmayý dileyen bir yalancý sanki.
Kaç kelimeyle ar(a)lanýr içimdeki tarifsiz sýzý
Milyonda bir görülen hastalýk gibi
Beynimde üreyen hücrelerin aksanýndayým.
Kendimi kandýrmak en kolayýydý belki.
Üþüyen yanýmýn ötesinde oyalanýrken bulutlar
Cebinde kaç yaðmur taþýrdý
Ahmakça ýslanýrken saçlarým…
Gülüþüne düþen gamzenin ardýnda
Bir baþka C e h e n n e m vardý.
Bilir misin
En çok sana aldanan yüreðime
Dayanmazdý sevgim.



Geceleri týrmalayan hayallerden bir parça daha
Hüzün býraktým ardýmda.
Sen her þeyden bihaber yürürken kaldýrýmlarda
Ben senin en çok serkeþ hallerinde ayýklardým kendimi.
Söyle
Hangi yeminin avuçlarýnda katletmiþtin içindeki sevgiyi.
Hangi sevdanýn esiriydi ellerin…
Anlat(ma) þimdi.
Ýnanmak falan deðil de
Dayanamam sana o korkutuyor beni.

II

Aþk, geceye karýþan karanlýk kadar korkunç duruyor yanýmda.
Penceremden giren rüzgarýn yansýmalarýný seyrediyorum duvarlarda
Kendime çeliþkili sorular sormaya baþlýyorum
‘’ – Hani sevince umutlar doðardý yarýnlara? ‘’
Aðzýmýn payýný alýrcasýna aðýrlaþmaya baþlýyorum.
Aklýma geliyor, gelmeyiþlerin
Radyoda hiç tanýmadýðým bir sesin mýrýltýsýný dinliyorum
Saate bakýyorum.
Biraz daha eksiliyorum takvimden.
Aklým beþ karýþ
Sesim yorgun düþüyor dizlerime
Ve çatallaþan gözlerimle aralýyorum maviyi.



Sen düþümün gölgesinde sesinle yankýlanýrken
S e v d im
Kirpik aralarýndan öptüm usulca.
Korkmazdým ayrýlýk denen illetten
Bilirdim ki tutsan ellerimden, düþmezdi ellerim…
Oysa
S e n
Apansýz bir yaðmur gibi terk ettin bu Þehri…
Artýk,
Her masala inanmýyor kulaklarým
Dudaðýma takýlmýyor eskisi gibi þarkýlar…

III

En çok
Aþk yor(uyor)du bizi…

Zên. //

BeþKasým2017