zaman en kývrak dalýný yakaladýðýnda kuru bir aðacýn varmayýn üstüme...
öpmeliyim göðsüme inen selalarýn duasýndan kullanarak gece koridorlarýný ’hayra’ yorduðum dar sokaklarda düþlemeliyim ellerini telaþlanmasýn diye þehir yakamda gizleyerek aþký günleri saymalýyým aðzýmda mum gibi aklýmdayken yanan sevda ve bir ses esiyorken tarihten deniz diplerinden ruhunu sökmeliyim ki, çadýrým olsun gövden rüzgarýn önünde
ucu açýk býraktýðým Mayýs`ý korurken tenim hangi siyah gelip de keyif yapabilir unuttun mu dünya büyüdükçe küçülüyorum yandýkça içimin yangýnýnda bülbüllerin diline þerbet ne olur yalnýzlýðýmý sev
düþün ki yüksek sesle konuþamýyorum düþün ki baðýra baðýra gülemiyorum bir hikmettir sözümün baþýnda halim iþte bunlarý diyorum vaktin olduðunda dal bana huzur dolsun özlemim ne kaldý ki baþka özlediðim
gidiyorum uzaðýna iklim olmaya ellerimde rengarenk gökkuþaðý alýn çizgilerine yürüyorum asýldý mý çocuklar uçurtmalar gökyüzüne gül sýcaklýðýnda
ki, kökünde acýnýn mutluluk aðacý sürsün beni en derinlere yüreðimde cam parçalarý sana ölen
öpmeliyim hiçbir boþluk býrakmadan yüzünü gözlerimle
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.