aklýmýn kýrýlmýþ kemiði gecelere yaðmur gibi yaðarken sen her gün birileri ölür çocuklar kalýr avuçlarýmda sýkýca tuttuðum toprak daldan sýçradý elma neden var mutlu olmam için adýný bildiðim çiçek dilimde heyecanken kývrýlýyorum boynumu büküp göðsüne
bütün yenilgileri yaþadým zaman dört duvar arasýna mavi resimler çizerken ellerimin ucunda soluðun gün gün seninle büyüyorum oysa biliyorum hasret iklimlerini daðlara akan sularý teðellerken gönlüme
kendimi aðzýnla býrakýyorum gökyüzüne yankýlarýnda sesini hep yeniden bulmak için yüzüme yayýlan gülümseme kelebek uçmasýdýr yorgunluðuna ki kavuþmanýn adý olmalý sonsuzluða karar kýlan umudun haznesinde
sallanan ýþýðýn gölgesiyle seviþirken gözlerim duvarda geniþleyen renkleri sevgilim diye asarým ýssýz gecelerde karanlýk korkutmaz beni inanmazsýn köprülere inen ne ölümler gördüm portakal aðaçlarýna saklanan türküler þimdi yataðýmýn kýmýltýsý uykumda konuþurken öpüyorum seni beni saran bu ince buðuyu gümüþten kapýyý kimseye açmam yaþam seninle geçerken belleðimden ki, inancýmý hangi büyü bozabilir Allah a büyük konuþmayayým kötülük evden dýþarý
susadýkça kana kana içtiðim dalgýnlýðým özenmiyorum kimseye verilen armaðaný kuþlarýn kanatlarý altýnda hücrelerimde saklýyorum
sýr gibi
Elhamdülillah
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.