ÇOBAN

Küçük çoban henüz on dört yaþýnda,
Karþýki yamaca sürüyü salar.
Üfler kavalýna bir dað baþýnda,
Derdini dökerken, hülyaya dalar…

Göç yayla yolunda, oðlanlý kýzlý,
Gökte göçmen kuþlar, ördekli kazlý,
Rüzgarda çiçekler salýnýr nazlý,
Kaval sesi dertlileri oyalar…

Kuþlukta yayýlýr, gizemli sesi,
Daðýlýr ovada, sabahýn sisi,
Vurunca daðlarýn serin nefesi,
Yükselir göklere sisten halkalar…

Güneþin alevi ufukta söner,
Çoban sürüsüyle köyüne döner.
Yanýna hüzünlü yýldýzlar iner,
Köpüklü köpüklü çaðlarken sular…

Yorgun umutlarý, kalýr yarýna,
Yol alýr sabahýn ufuklarýna,
Yeni bir yaþamýn ilkbaharýna,
Giderken gözyaþý döker yaylalar..

Gitme çoban seni, býrakmaz daðlar,
Kavalýný özler, bahçeler baðlar,
Ateþi küllenen, kara sevdalar,
Uyanmamak üzre, uykuya dalar…


Sosyal Medyada Paylaşın: