Fazla uzaða gidemedim. Duvarlar var, kapý yok. Zihnimde miyim, yoksa kalbimde mi bilemedim? Hapsoldum bir yerlerde. Fazla uzakta deðilim. Kendimin yaný baþýndayým her zaman. Yaralarým var, Duvarlar var, kýrmýzý. Pencereler kapalý, ortalýk bulanýk. Kan kusuyor gök yüzü bu gece, Artýk pencereler de kýrmýzý. Kanatlarým var, kýrýlmamýþ saðlam. Ben varým, duvarlardan bahsetmiþtim zaten. Kýramadýðým pencereler var, Kýrýlmasýndan korktuðum pencereler. Keskin bir acýdan daha çok korktuðum pencereler. Gözlerin var. Ben varým, Duvarlardan nefret ettim her zaman. Koþtum üzerlerine, tekrar ve tekrar çarparak. Acýdan bitkin düþene kadar koþtum. Kanatlarým kýrýlsýn istedim. Kolay olsun istemedim hiç bir zaman. Yoruldum, ama tekrar yeniden doðrulup koþtum. Duvarlar kýrmýzýya boyanana dek koþtum. Kanatlarým saðlam. Üzerlerinden uçup gitmeyi düþünmedim hiç bir zaman. Zor olsun istedim. Acýdan öldüðümü gör istedim. Sana koþmaktan yorulduðumu. Düþmekten yorulmayan aþktan yorulur mu? Düþün istedim. Bir kuþun; Uçurtmayla birlikte, bir aðaca hapsolduðunu.
17:47 23.10.17 Burhan KARACA Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.