MÜFLİS TÜCCAR

Bundan daha vahim, bir durum var mý?
Bire yüz katladý, delimiz bizim?
Sormadýlar; çatal kazýk sýðar mý?
Ýki büklüm oldu, belimiz bizim.

Ferman padiþahýn, daðlar beyiydik
Sözünün eriydik, geçkin dayýydýk
Soðan ekmek yerken, daha iyiydik
Zehir zýkkým oldu, balýmýz bizim.

Adam sandýk güya, bak neler etti
Ne var ne yok sattý; eridi, bitti
Kan ter emeðimiz, zay oldu gitti
Haraç mezat oldu, malýmýz bizim.

Baþýmýza tavuk gibi tünedi
Olan olmayaný, bizde denedi
El pençe divanla, verdik senedi
Kýrýlsaydý keþke, kolumuz bizim.

Ne yapýp ettiysek, yüzler gülmedi
Doluyu boþalttýk, geri almadý
Komþular sýrt döndü, dost da kalmadý
Her yönden kesildi, yolumuz bizim.

Bahçeli ev tuttuk, çatýsý göçtü
Dava adlý kýzým, yolunu seçti
Bir gece ansýzýn, kocaya kaçtý
Düþmana yol oldu, çulumuz bizim.

Yine de umutlar, taþsýn yarýna
Eden bulsun derim, yansýn narýna
Hacizler uðrasýn, bütün varýna
Allaha ayandýr, halimiz bizim.

Necati derdine, gark oldu yine
Köroðlu teslimdir, Bolu Beyi’ne
Asla diyemem ki, senin neyine
Zülfi yâre vurur, telimiz bizim.

Necati OCAKCI
22.10.2017
ANTALYA



Sosyal Medyada Paylaşın: