Aþkýn tavan arasý mý olur deme Deme en güzel ev karanlýk da saklar içinde Karanlýklar bahçe kapýsýnýn hep uzaðýnda Aþkýn korkaðý ben Elimi tut Elimi tut Gözlerinin ýþýðý yetmiyor ikimize
Sesini aldým Aldým astým duvarlarýma Bu sessizlik gecelerinde dört yandan seslenirsin korkaklýðýma Bilesin ay ýþýðý gün ýþýðý geçmiyor bu örülü tuðlalýðýmdan
Nerede olsan döner dururum sana Bakýþlarýn aklýmýn içinde büyüyen daðlarýn bakýsý Tüm karanlýklarý korkutup kaçýran iki pencere Aþýðýn penceresi mi olur deme Deme göðsün içi zindan olur bilene
Gözüme bak Gözüme bak Duvarlarýn içine pencere lazým ömrümüzde
Oradan çýk deme bana Bu sokaklar bu þehirler bu ülkeler Kýymet vermez aþka, aþýða Deme baþka yer vardýr diye Baþka türlü çýkýþ yok Baþka türlü ev yok bize
Nigar Baran
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigâr Baran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.