Hücre

hücre hücre,
durmuþken secdeye özümüz
kocayan incinmiþliklere mekan olmuþ yüreðimiz

gidenlerin ardýndan biçareliðimiz
kalakalmýþlýðýmýz acýlarýn merkezinde


ah kötülük yabani ot gibi
azgýn!
þiirse þeviþmek kadar içgüdüsel!

varsýn olmasýn kefenin cebi
týka basa sýðdýrabilirdik ruhumuza
dünyaya sýðdýramadýðýmýz açlýðýmýzý!

dalýp gittiðimiz uzaklýklar kadar
çekip alýrken içine gözbebeklerimizi karanlýklar
kaç kez kor olur insan
küllenip küllenip...


sýzý
bir nehrin kollarý gibi dolanýp dururken içimizde
evren boþ beþik
kader ninnisiyle avutulduðumuz!

hiçlik deryasýnda
ýpýssýzýz!

düþerken mananýn derinliðine
piç misali boðuluyoruz sýrlarýn kýyýsýnda!

kýrgýnlýðýmýz lal
aðýrlaþýrken dil mihrabýnda gerçeðin
kuruttuðumuz pýrnarlardan akan
tek damla göz yaþýna denk düþer kurban verdiðimiz ömür!

omuzlarýmýzýn taþýyamadýðý yükle evriliyoruz...
!
yeniden býrakýldýðýmýzda topraðýn merhametine
hangi dilde diriltileceðiz
kimbilir...

dedim ya,
þeviþmek kadar þiir de içgüdüsel!





sude nur haylazca
Sosyal Medyada Paylaşın: