ne zaman seni düşünsem
ne zaman seni düþünsem
yataðýma sýðmayan ýrmak olur gözlerin
geceden taþan gizleri mühürlerim tenine
avuç avuç gömülürüm koynuna
üstüme baþýma dökülür parmaklarýn
baþýmda gökyüzü
sonra
yýldýzlar
ne zaman seni düþünsem
çocuklarýn arasýndan geçerim gizli bir örtü gibi
aðaçlar dökülür saçlarýma
adýmlarýmýn çizdiði kavisle selamlarým seni
göðsümde iri bir gül
yüzümde kuþlar uyanýr
sana gelirim
onun içindir ki herþey
denizin dalgalarýyla doðar eþsiz güzellik
yolarým biraz da mavi daðýndan
yürürüm/nereme baksam
orada çarpar kalbim
sonsuzluða
sularýn getirdiði bu gülüþ
susuz dudaklarýmda bekler seni
hafýzamda bir karýnca daha ölür
sevinirim buna
hadi bakalým çocuklar
çýkýn merdivenleri
üzüm baðlarýný
zamanýn sayfalarýný çevirirken
iyice yokladým seni içimde
hece hece ekledim damarlarýma
kopmaz bir bütünlükte büyüdü yara
bir de sesin sesime deðince köpürdü
sevda kokusu aynalarda
saksýlarý üzerime giyip bahar olurum
sonra çocuk gibi saklanýrým kýyýlarýna
kýzma diye bana
ne zaman seni düþünsem
sana en çok yakýþan olurum
anlatamam seni boðazýmda düðüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.