SÜKUTUN DA BİR ADABI VAR, MİHRİBAN...

Ses etme sakýn,
Sükûtun da bir adabý var:
Aynasýnda bilinmezin,
Gözden yoksun delikler var
Yine mihraba yakýn,
Benlik pazarýnda kayan bir yýldýz misali
Bir de görücü kisvesine bürünen
Þaibeli söylemlerin
Kanatan, yalýtan o üstünkörü nefsi bile
Yok sayan,
Þarabý aþkýn
Yine bin bir izlekte
Solmaya yakýn çiçek ruhumda
Demlenirken beynamaz ruhun da
Kýrýntýlarýndan arda kalan.

Ses etme, Mihriban:
Hani olur da bir þarký düþer diline;
Aman ha, yeter ki biz
Düþmeyelim dillere,
Diyen yalnýzlýðýn bile bir adabý var.
Ölmeye yakýn hangi gece mi?
Sevmeye yakýn hangi yürek mi?
Hadi, sonlandýralým bu yangýný,
Deme sakýn,
Sen gizemli kadýn.

Var adabý, hem de nasýl:
Yanmanýn bile,
Þair olup da bulaþmýþken kiri pasý üstüme
Þunca þaibeli þiirin de pervazýnda,
Ötmek deðil de
Örtündüðüm karanlýðýn dili bile sürçerken
Ne olurdu yani,
Görmeden sevsek birbirimizi
Görüþmeden kuytularda esefle hatta
Kuru kalabalýðýn caný bile cehenneme be kadýn,
Demelerin nazarýnda bir dirhem günah
Nasýl ki boy veriyor
Gecenin niyazýnda;
Sonlanmakla
Soldurmak
Yine dip dibe
Hem de öyle böyle deðil,
Tüm tezatlýðý ben bil sen yine.

Solgun göðün kýblesinde
Ya da þu saat kulesinde
Üstelik isine bile deli olmuþ
Bir Mecnun vazifesinde,
Kaydýðým deðil de
Kaynarken için için…
Deme asla, neden diye;
Susalým hadi bir þiiri de meze yapýp
Bunca acýnýn þerefine…

Elbette adabýyla öleceðim, Mihriban
Ve kim ise
Þiir gözlerinde hangi münafýk i mgeyi sur bellemiþse
Bunca yitimi de
Uðurlarken Hakkýn rahmetiyle.

Sosyal Medyada Paylaşın: