MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Âdem’e mektuplar (5)
mehmetmacit

Âdem’e mektuplar (5)



(Nerede hata yaptýk?)

Yaptýk yazboz tarlasý, nasýlsa büyür mahsul!
Deðil yüz yýl sonrasý, beþ yýl sonrasý meçhul.
Çaresiz olmaz zengin, naçar kalýr hep yoksul.
Eðitim denen gemi kýyýya vurdu Âdem.

Saygý denen bir vasfý öðrenmedi bu nesil.
Tatmadý paylaþmayý bencil oldu velhasýl.
Kirlenmemiþ kalplere sevgi vermekti asýl.
Hýrçýn davranan çocuk toplumu gerdi Âdem.

Kullanmak þöyle dursun, aklý unuttu okul.
Teknoloji var amma! Kaymýþ bir kere þakül.
Bilgisayar, telefon çocuk için çok makûl!
Deðer vermedik ilme, kafalar durdu Âdem.

Çaresiz ana baba çocuða verdi tablet.
Dedi: Evde eyleþsin, sokaklar çok çok berbat.
Þaþkýndý yýllar sonra; Bu muydu benim evlat?
Beton yýðýnlarýný vahamet sardý Âdem.

Çok sevdik evlatlarý koþturduk gündüz gece.
Unuttuk eðitimi imkân sunduk sadece.
Ýstedik okusunlar, lâkin sonu bilmece.
Ektiðimiz tohumlar saðlýksýz sürdü Âdem.

Býrakýn konuþmayý zor gelir gülmek bile.
Kalmadý arkadaþlýk yarenlik artýk çile.
Baðlandý telefona, saygý, sevgi boþ kale.
Zamane çocuklarý bizleri yordu Âdem.

On iki eylül günü, on beþ temmuz gecesi,
Kurban oldu teröre gençlerin binlercesi.
Biz olduk hep bilmeden Batý’nýn eðlencesi.
Emperyalist oyunlar gençleri kýrdý Âdem.

Arttýkça boþanmalar sevgisiz kaldý çocuk.
Pek çok kötü huylarý çevreden aldý çocuk.
Þer odaklý çetenin içine daldý çocuk.
Neslimize aðlarý büyükler ördü Âdem.

Sokaklar okul idi, eðitirdi nineler.
Coþardý mutlulukla eski viran haneler.
Üretmeyelim þimdi anlamsýz bahaneler.
Çocuklarýn dünyasý çýkmaza girdi Âdem.

Es geçildi kutsallar, gördüm ki Bayrak yerde.
Vatan, Millet diyene kapatýldý her perde.
Din eksenli eðitim çare olmadý derde.
Basiretsiz erklerin gözleri kördü! Âdem.

Eðitti Macit genci, söyledi gerçekleri.
Çalýþtý arý gibi, doldurdu petekleri.
Aydýnlattý kendince gelecek kuþaklarý.
Gençlerin dünyasýna ulaþmak zordu Âdem.
Kazanýlan her bir fert Ülkeme kârdý Âdem.

Mehmet Macit
10.10.2017
Dikili/Ýzmir



Ayný bina içinde komþu komþuyu bilmez
Yüzleri sirke satar kimse kimseye gülmez
Eðilip bir çocuðun akan burnunu silmez
Kötülüðün ehline insanlýk zordu Adem.
Hicran Aydýn Akçakaya

Gönül kýrgýn,dünya yalan,haydi yola devam,
Hiç kimse anlamadý yanýp bitti o sevdam.
Hep kendimleydi bitmez tükenmez kavgam,
Ancak beni sen anlarsýn sen anlarsýn Adem!
HakanKURTARAN
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.