Senin Annen bir cezveydi ve sen bir tutam karanfil hangi harfle yazsam adýný orda olmazdýn sen bir tutam güneþtin, ben kendi gölgesini yiyen meccusi
En son ah ile vahýn krokisinde bir güz - eylül toprak yiyen medusa kendini aynada öldüren kirpiklerinle oynayan su sen bir türbeydin, ben ruhuna üflenen ateþ
Ýþte kayýt dýþý bir kederin bir þiirle asýlmasý gecenin en tenha yerine gölgesini yiyen o sesiz zamanýn her hangi bir yerinde ýssýz ve yaðmura kurban edilen kardelenlerin hüznüydü senin annen
Hepimiz hoyratlýðýn bir yerinde kendi gölgesini yiyen cehennem dönencesiyken her nedense aklýma düþen yüzündeki beyazlýk ve en çok yalanlarýný sevdiðim günlerde herkesin annesi senin masumiyetindi
Ve þýmaran bir heykelim þimdi ben senin aðzýnýn kýyýsýnda su içen
zaman eskitirken her annenin çocukluðunu orda mýsýn...
CC_ Aacehen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumali Çorbacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.