BİR DOĞUMDAN YILLAR SONRA

Masum bir dilsizin ilk sözü,
kader levhasýndaki son nokta,
hiç tutmayan o el uzaklaþtýkça,
daha iyi anlarsýn sonbaharý..
Ýçten içe hissedersin soðuðu,
bakýþlardaki samimiyetsizliði,
çýkarcý fedakârlýklarý,
verilen sözlerin çýkmaz yolunu,
ve daha bir hazýrsýndýr kýþ akþamlarýna..

Sevdiðin kadýnýn birkaç ay sonra evleneceðini duyarsýn,
hem de kendisinden..
Hep ürkek kaldýðýn ölüm daha yakýn gelir sana,
tüm benliðinle sarýlmak istersin ya,
o son nefesin muðlak saatine..
Söyle!
kaç adam kaldý senden?
ne kadar durdu zamanýn, onun hüzünlerine?
Düþündükçe yanarsýn..

Ben kara fýrtýnalar, sen meltem rüzgârlarý,
þimdi býrakýyoruz ardýmýzda kalanlarý,
Sýrýlsýklam yalnýzýz bu sonbahar akþamlarý,
Sen baþka kollarda gonca gül,
ben keçiyolu dikenleri,
her þeyi unutup içenleri,
kurtarmaz artýk kalbinde kalanlar..

Sevda!
Sevdalýklar ötesinde veda!
Hangimize sonsuz matem, hangimize sefa?
irkilir sefinesinde gökkuþaðý midillileri,
tükenir o dilsizin bundan böyle tüm kelimeleri..
Yorgun sabah uyanýþlarý peþine yas perþembeleri,
Býraktým, attým aþka dair tüm kliþeleri,
bu ölümden yýllar önce,
bir doðumdan yýllar sonra...
Sosyal Medyada Paylaşın: