Ne söylesek dil buruk, kelimeler ölü, ses kýrýk oturup bir þiir yazmak istersin gurbet kýyýlarýnda sýla ve özlem gelir dað gibi oturur omzuna bir yanýn yýkýlmýþ viran bir köy, bir yanýn karakýþ yorulursun çýkmaza yürümekten üzülmekten, boyun bükmekten gizli gizli aðlamaktan kuruyunca dudaðýndaki umut bostaný hiç bir iklim kucak açmaz içindeki hüzün çiçeðine
çöl yetimi bir mevsimiz iþte rüzgarda titreyen solgun yapraklar gibi ne tutunacak bir dost eli ne de sýðýnacak bir ana kucaðý uzaktadýr tüm sevenlerimiz, sevdiklerimiz özlemler büyüdükçe raylar uzanýr ömrünüzde menzilsiz
benim adým gurbet ayrýlýk hýçkýrýrken her gece içimizde özlemlerle, ölümlerle daðýlýp gidiyoruz her gün acýlar ki yaþayanlar bilir ancak dertli türkülerle kahrý hiç bir dile tercüme edilemez þimdilik.
Nuri CAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
NuriCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.