Havada bulutlar var mevsim artýk sonbahar
Gönlümün neþesi yok, hüzünlüyüm ben yine
Göçmen kuþlar havada, yine dönüp dururlar.
Gönlümün neþesi yok hüzünlüyüm ben yine.
Yaz bahar hayal olmuþ, aðaçlar dallar yasta
Yer gök kýzýla çalmýþ, yaprak düþüp durmakta
Rüzgârlar sert esmekte, güneþ yok da havada
Gönlümün neþesi yok, hüzünlüyüm ben yine.
Geceler boyu her gün hayal kurup dururken
Bakmýþsýn gün ýþýmýþ, güneþ doðmuþ yeniden
Bazen’ de can çýkar’ da, hasta olan bedenden
Gönlümün neþesi yok, hüzünlüyüm ben yine.
Havada bulutlar var, son bahar gelmiþ yine
Buruktur yine gönlüm, yaþýyorken son demde
Ne yapsam çarem yoktur ölüm varsa kaderde
Gönlümün neþesi yok, hüzünlüyüm ben yine.
Kul Yüksel konuþurken son baharýn hakkýnda
Sevmem der ölüm varken, son baharýn içinde
Korkudan muska takmýþ sallanýrdýr boynunda
Der’ ki o vaktim yakýn, hüzünlüyüm ben yine.
1 Eki. 17
Ahmet Yüksel Þanlý er