MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

kırk küp kırkının da kulpu kırık küp
hayalayna

kırk küp kırkının da kulpu kırık küp





uzun zamandýr kafatasýmda
senden parçalanmýþ
bir dimað gibi duran
hatýralar var
elimi tuttuðun o an
parçalanacak bir dünya içindeyim
velhasýlý kelam hissediyorum
ölümüm çok çok yakýn
ama bilmeni de isterim
satardým bütün bunlarý
satacak bir bezirgan bulsam
benim olmayan dünyanýn
dönmesi niçin

umudumun eskimeyen yüzü
þu ardýmda kalan þehir
nadir aðlýyor çok anlýyorum
bu yüzden insan dediðin
iþte bu kadar çabuk eskir
ne yapsam nereye gitsem
yüreðim hep bir kevgir
kale kapýsýndan surlara
deniz görmemiþ tekneler yürür
kimi sabahlar aðrý içinde
ayaða kalkamayacak kadar yorgun
kimi gece uyuyamayacak kadar
þavkýna sevdalandýðým
bir yýldýzdýr aþkýn

kime anlatsam kimden
aðulu ballar çýkýyor dilimden
git artýk suyu çürüten
güneþin aklýna sevgilim
kayalarda yosun tutsun elini
kendi halinde bir yengecin
kýsýk gözlerini öpsün
çatlamýþ dudaklarýn merhametiyle
annenin gözünden düþen su
bu dünya yalan bu kainat boþ
pembe fistanlý bir çocuðun
ardýna takýl ve koþ
benim yaðmur altýnda kalan kuþ

ah sen derin hayal ah sen ateþsiz kül
ne az göründün ömrümde
ne çok kayýplar ordusunda yüzün
oysa ben bakmaya doyamadýðým ruhunun
panaromasýndayým hala uzun uzun
hala ucuz romanlar arasýnda kaybolmuþ
aþklarýn hatýrýna yaþýyorum nasýl
kuruttuðum güllerin hatýrýna bir gün
yaðmur yaðar gibi usul usul gel
gideceðin neresi varsa ertele
hiç bir yok bizden daha güzel
daha muhteþem daha iyi bir var deðil

bu yalnýzlar köprüsünde
boþuna bu seyrüsefer
her yön bir baþkasýnýn esiri
hem kimin kimde kalmamýþ ki
bunca zaman ahý
dalý diyorum dalý kýrýlanýn
acý oluyor meyvesi
son bahardýr nasýlsa mevsimin adý
bütün ilkler sana ulaþýr
eni konu hayat yoksunluk heyulasý
geçip gitmek de vardý bir süre
durup selamlamak da aþký
benim kalemimin tek çatlak yerinden tutan
parmaklarýn da anlamaz mý gayrý

bizim için ayrýlýk kavuþmanýn arkasý
cennetmiþ cehennemmiþ
gelen giden bir kýyamet sofrasý
annemin gölgesinde oturmuþ
þiirler emziriyorum
afacan bir çocuk edasýyla cuma kapýsýnda
hala yaþým on beþ gözlerim ela
üstelik tek ak düþmemiþken saçlarýma
körelttiðim umudumun dünyasý
denizin gözlerinde büyümeye baþladý
dizdize olamayacaðýz biliyorum
göz göze yahut saçlarýmýn dalgasýnda bildim
çok çok geç bir akþam sofrasýnda
þu benim sesim þükür duan olsun ne olursun


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.