Tek taþ bir yüzüðün pýrlantasý gibiydi göðsüme iliþtirdiðin madalyan pýrýltýlar sunan
yeknesak herdem yenilip kendime yine dolaþýp mýsralarýnda demlenip döküldüm eteðine
þehrin yoksul ýþýklarý haylaz serpantinler serperdi evlerin camlarýna eðlenceden dönmüþ bir gecenin güz sancýsý gibi olurdum
in cinin bile top oynamadýðý sokaklardayken sen efkarlý bir yol olurdun kendine sarhoþ figürler çizerek yalpalayarak ben bakar kalýrdým ardýndan bir ýþýk hüzmesi bir mücrim gölge köþe baþlarýný tutardý
ömürlük saatlerin yürek hýrsýzý bu sýzý bu dinmeyen sýzý var ya yýllar yýllar öncesi göðsümü yýrtarak taktýðýn kadim bir geçmiþin madalyasýdýr biçare mevsimlerin solan renkleridir solan renkleridir sarýþýnlýðým
þimdi ürkek bir kuþ gibi çýrpýnýp duruyorken içimde aþkýn üzülme salacaðým özgürlüðüne
Yüksel Nimet Apel 20/Eylül/2016/Salý/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.