ÖMRÜN TENHASI...

Ay dilimlendi geceye dair,
Ölüm bilemedi kimdi son yolcu.
Zaman örselendi kýblesi dik baþýn,
Ýnsan tümlendi
Demek ki; sona hücum.

Kehanet erbabý kör dilenci,
Yonca misali yine yüreðin titrek sesi,
Kem gözün kem sancýsý;
Aþka biat ömrün gelip giden sarkacý.
Andýkça dünü, binaen bilinmeze,
Sevdikçe yâri,
Gücü yetmez ikiletmeye aþký.

Kartal bakýþlý deyiþlerde kan kýrmýzý ölüm;
Þen þakrak þarkýlarda
Kim bilir kimin mizacýydý en zalim?
Hakka uzandýkça eller,
Sanma ki boþ kalýr;
Sevgiyi yâd ettikçe gönüller
Kýmýltýsý yeter ömrün þavkýna.

Zemheri gölgemde sükûtun izi;
Dünün indinde yarýndan yok tezi:
Bir kýblem bir de anam;
Bir gölgem bir de dengim üç beþ tebessüm;
Ötelendikçe yetmedi zaman;
Seðirttim anbean.

Hâþâ, kimin eli kimin cebinde;
Sureler dilimde yanar da akar yüreðe ince ince.
Baþýmýn tacý sevdam;
Sözlerimin nazý yine çeperinde bin bir kýyam.
Söylemden öte yol varsa
Bil ki kalp gözü;
Aþktan öte niyaz varsa
Elbet baþým gözüm üstü.

Yarenlik eden þiirden çýkýp da yola;
Darmaduman olmuþ ömrün kayýp rotasýnda:
Bir elem bir de Kerem kaydýkça eksenimden;
Ne sitem ne özlem
Baþ koydukça mecazi aþklara.

Kýrýk kanadýn da olur elbet heybesi,
Yitik neþemin olsa keþke alfabesi,
Fýrtýnadan öte yaðmurdan beklediðim,
Rüzgârdan hýzlý hangi niyazý derlediðim.

Ölümsüz olsam ne fayda,
Ölümüne sevdalýyým madem
Sevginin naaþýna yetemediðim,
Diri cümleler kadar kandýðým,
Muteber gölgelerce kýstýrýlmýþlýðým.

Zamandan sonrasý yalan be gülüm;
Gülden ötesi talan kalan ömrün;
Sevdikçe sevesi geliyor madem insanýn,
Fýtratýna þükret
Bir de nazýna niyazýna durduðun pervazýn.

Eklemlerinde acýlar büyüttüðüm ömrün tenhasý;
Yitip gidenlerin olur mu hiç vebali?
Seyrinde yürek neye dertlendiyse;
Zevkinde iklimlerin hangi çiçek yeþerdiyse.
Andým olsun ki;
Gün yüzün görmeden öleceðim,
Yandýkça ateþte zehrini yok edeceðim
Demediklerime binaen onca sýrdaþ cümle
Dediklerimi asla kinaye belleme,
Sen ki kayýp zümre.

Bir faniyim altý üstü,
Batýlýnda kanadýðým,
Battýkça aþka
Sevmelere doyamadýðým.
Bir tebessüm ýsmarladým gecenin kör vakti
Selasý verilen hangi ölümlü ki
Varsýn bilesin yürekteki izi?

Kayýp da sönmeyi bilen sen kýrpýk yýldýz;
Sevip de ölüm dilenen sen kâfir týlsým:
Bir neyden ibaret mi de evren,
Sesleri istifledi þiire gýyaben?
Solmaksa aþkýn fýtratý;
Yanmaksa verilmiþ bir kez beratý.
Sevdiceðim, hadi düþ peþime;
Ezelden ebediyete kanat açalým
Sevdanýn þerefine.

Sosyal Medyada Paylaşın: