İKİ BÜKLÜM HÜZÜN...
Ýçimin aryalarýný didikliyorum:
Ýki büklüm hüzün,
Þerrine lanet okuyanlarda yok asla gözüm.
Hem dünden kalana hükmeden
Bir de an’ýmý delip geçen gözlerinde,
Kýyama durduðum onca þiirde
Þehir bile cümleten benimle nöbette.
Sitemlerimi gömdüm,
Ölüm çýksýn ki;
Ne pervasýz ne arsýz bir rabýtayým:
Bir yüzüm nasýlsa hüzün,
Deryalarý dingin bilip sýðlardan
Kaçan ölgün mizacýmda
Kabuk baðlamasýndan tutun da
Aldatýldýðým bunca safsatada
Ölümü arzu eden bir ruhum;
Sevgiden öte bildiðim bir duygu olsa keþke,
Keþke ölüm makamýna gelmeden
Bir türkü kadar pelesenk olsam
Sevdiklerimin yüreðine.
Deryalardan mý sýzdým ne?
Deli rüzgârlarla kalýbýmdan mý taþtým?
Derdin de dermanýn da þeceresi
Rahmetin kursaðýnda madem,
Ne dedimse sanma asla yalan,
Ne duydumsa
Varsýn bozguna uðrasýn
Yazdýðým bunca ferman.
Aþka sirayet edenden korkmam ki;
Asla korkmam sözünün eri,
Sevginin neferi kimse teyakkuzda:
Bin defa yanýlsam da
Sevmekten gayri
Neyin tutsaðý oldum sanýrsýn bunca sene?
Örtündüðüm þiirden;
Kalýbýný basan onca þairden;
Zehrimi alan dost meclisinden de korkmam,
Kendimden korktuðum kadar da
Düþman bildiðim sadece içimdeki arsýz tufan.
Derli toplu olmalý þairin ölümü,
Sevip de aþka kucak açan yüreðinde
Kaybolmadan asaletin dokunuþu,
Arsýz bir sevgili olmalý yine
Baðrýna bastýðýndansa
Basýp geçenler olsa da defalarca üzerinde.
Aþka tutuklu,
Zanlarý olsa da izafi,
Kambersiz düðün misali
Özleme banýp banýp geceyi,
Safi yanýlmýþlýða paye verir elbet
Yüreðin kýrýk bir köþesi.
Zorba hüzün bile býkkýn günden,
Bir kýymet bilip bir de fýtratý rahmetle
Yýkandýðým gün ertesi.
Ölümlü hücrelerim,
Ölümüne hücremde;
Ýrkildiðim gecede kanýksadýðým
Derli toplu üç beþ cümle olmalý
Nazarýmda azalan ömrün,
Gýyabýnda sunulan sevgi ile örtündüðüm
Biraz da neþeyi buyur etsem soframa
Sonra da didiklesem biteviye.
Sükûtun deminde derlediðimle
Sýzan yýldýzlarýn tekmiline
Nazire ettiðim kara gece.
Günde eremediðim sükûtun dibi yanmýþçasýna
Gönülde pervasýz aþkýmýn suruna yatýp da
Evveliyatýmdan nasiplenip
Vakur yarýnlarý týkarken gönül çekmeceme;
Bir de fýtratýn alâmetifarikasýndan
Çektiðim bir ton çekinceyi istifleyip
Yonttuðum yarýnlarýn menzilinde
Dimdik bir sureti elimle koymuþ gibi
Edilgen bir gölgeyi de
Dikerken ömrün ufkuna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.