Senin için þarkýlar söyleyeceðim
þiirler yazacaðým gül makamýndan.
ruhumun derinliklerinde kopup gelen
Serin rüzgarlar eserken saçlarýnda baharýn
kuþ sesleri arasýnda
sabahýn üstüne
ahýn üstüne
akþamýn üstüne
özlemin üstüne
yaðmurun üstüne
þiirler yazýp, þarkýlar söyleyeceðim
bir ayrýlýk romaný gibi hüzünlü
bir özlem þiiri gibi içli
Bulutlar aðlarken
yaðmur yaðarken
sana susarken ,sana koþarken
seni yaþarken
yorgun gecelerde þarkýlar þöyleyip, besteleyeceðim
Esen rüzgarlarda duyarak nefesini
kalbimizin kalbinde
ruhumuzun ruhunda
kýr çiçekleri arasýndan
gül yapraklarý serperek yollara
seni bekleyeceðim
yüzyýldýr beklediðim gibi
Dudaklarýna amber sürerek
aðlayarak gülerek
þiirler yazacaðým, þarkýlar söyleyeceðim
tellerinden naðme olup dökülen kemanlarýn
hicran makamýndan
Yüz yýldýr beklediðim gibi
bu uzak þehirde son þarkýmý söyleyip
kalbim özlemle çarparken öleceðim belki
Bir rüzgar eser uzak diyarlardan
bahar biter, þarký biter, yaz biter. güz olur
ölür bu þiir serserisi belki
korkma bensiz yine açar çiçekler
ölümün soluðunda üþüse de çiçekler,
yine döner dünya, yine gece olur, gündüz olur