toprak öper bedenimi sesim ayrýlýklardan bir fidan nereye gitsem ezberlediðim mavi bir ceket. ölüm zaten tastamam. tenimin çýplaklýðý gidiþinden vuslat -ört üstümü- derin yaralarýmýn.
tuhaf deðil mi patlamaya hazýr sokaklar kuþandýðýnda seni aþkla akmak günlerinin koynuna artýk masum deðilim soluðunda yüzünde/ yüzümün yamasý yanyana.
vaktin salgýsýnda mavi kaynarken gecelerin ezgisinde bahar gelecek bir gün çýkarým merdivenleri göðün gözlerine dokunmak için bir bir... varlýk ve yokluk arasýna dünyam/ý kurup gül kokluyorum.