ÖLMEKLERİ KOKLUYORUM

Bir yaþamak diliyorum,
Son aðrýlarý dünyamýn..
Yeniden kavuþmak eski eðlencelere,
haylaz gülüþlerimle..

Kanatlarý göðe açýlmýþ nadide prenses
son dansýný yaparken ince bilekleriyle..
Nefesini koklarken, yeni baharýn
dudaklarý göðsümde..
Sýzlamalarý batarken kirpiklerinden
bambaþka çizgilerde..
Bu baþka anlarýn sancýsýdýr
ve puslu günlerde anacaksýn beni,
Yalnýzlýðýn her çöküþünde..

Küstüðüm günleri unut,
Ben çok kustum onlarýn üstüne..
bir tadý yok artýk anýlmalarýn kadife gecelerde..
Hep hayýrla anarým, böylesi kolay,
ama benden dua bekleme..
dilleri lâl olmuþ tutkun adamýn
her son þiirine sýðýþmak cefasýný çekeceksin.
Ben duygularýn adamý, sen hayatýn kadýný,
Bunu hep bileceksin!

Bir sabah uyandýðýnda duyacaðýn selâ,
ya da uzaklardan gelen kara haber
belki hiç akýtmayacak göz yaþlarýný,
Yine de orada bir yer sýzlar olur ya..
Sýrf o anlýk piþmanlýk için yaþýyorum.
Ölüm köyüne tecilli yolcu misali,
Ölmekleri kokluyorum!
Yaþamak direnmekleri arasýnda..

Sosyal Medyada Paylaşın: