Sevdâ, ay ýþýðý gibi mavi olmalý gecenin karanlýðýnda, Denizler kadar engin, dalgalar kadar çýlgýn Ve rüzgâr kadar özgür olmalý, Esmeli adamýn baðrýna baðrýna...
Sevdâ, yaðmurlar kadar cömert, Bir öpüþ kadar sýcak ve yumuþak, Yýldýzlar kadar yüksek olmalý, Uçurmalý adamý bulutlarýn üstüne...
Sevdâ, gökkuþaðý gibi renkli, Çam aðacý gibi onurlu, çýnar gibi ulu olmalý. Ve içinde gün batýþlarýnýn hüznü de olmalý, Erkekler aðlamaz derler ama, arada adamýn gözü dolmalý...
Sevdâ, deprem gibi güçlü olmalý, Adamý yüreðinden vurmalý. Ben sevdânýn akýllýsýný hiç sevmem; Sevdâ dediðin biraz da deli olmalý...
(29/01/2009) Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.