seni sana yazardým, ben susardým sen anlardýn, beni biriktirdim sende, emanettim. Yorulunca býraktýn beni. Aldým kendimii sustum ve yürüdüm açýldý mesafe ve ben böylece oldum. artýk görünce seni ’’mazi’’ denen kavram geliyor aklýma ’’bir zamanlar’’ da deniyor.. Ne olmuþluk ne de olmamýþlýk.. O günlere dair hatýra sen olunca ve fakat yok da sayýlýnca; boþalýyor hafýza, resimsiz ve renksiz bir çerçeve duruyor karþýmda. Elimde bir kalem, ucu kýrýk...
Soruyorlar -Ne kaldý elde? Bir elim yerde, bir elim de gökte.... B.S
Sosyal Medyada Paylaşın:
BİLGİN SUBAŞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.