BİTMEYEN ŞİİR

usul usul beliren þehrin silüetine
onmaz yaralara çalýnan melhem gibi düþen ses:
muhteþem nemelere eþlik eden kuþ sesleri..
ne hoþ sedadýr çið düþmüþ ruhumu saran
en güzel makamýn ey güzel daveti!
karanlýðýn aydýnlýða vedasý; ezan sesleri...

puslu bir sabah, buðulu bir cam, bir perde,
bir konuk, bir veda, bir uðurlama...

baþlar gün esneyerek ve baþlayan gündesin.
vardýn, sorgusu yoktu baþý boþ saatlerin
dururmuydu, gidermiydi bilinmezdi zaman..
bir park ya da yol kenarýnda,
sündürülmüþ ve yapýþkan sohbetler..
omuz omuza uzaklara dalýp sessizliðe saklanmalar...

yan yana durup, sus’u çaðýrmak,
uzun soluklu susmalara usul usul kör bakýþlarda alýþmak..
bakardýn görmezdim, sorardým duymazdýn,
önemlide deðildi, gündüze doðmuþtu yaþam.
yüründü yeniye, deðiþmeye, aðlamaya, gülmeye
paylaþmak ve hatýrlamak için duran tüm sýradan þeylere,
sýradan gibi görünen, büyüdükçe büyüyen
saran-kaplayan, düþen-kalkan, olan-biten
o, hey gidi günler’e ...

molalarý vardýr hayatýn,
fasýlalarý, esleri vardýr saatlerin
esresi,ötresi, üstün’ü vadýr cümlelerin
vedalarý vardýr dünün bu güne, bu günün yarýna..
"an" da durup anmak, yanmak ve sönmek vardýr,
yaþamak sandýðýmýz þeyleri doldurarak hayatýmýza.

plansýzca hayatýmýza kattýklarýmýz...
huzursuz tepinmeler duygularda,
artýk, yetmezliði sazýn,sözün, gözün
görsel yýkýmlar, düþsel yanýlgýlar, sezgisel ayrýlýklar..
böyledir gitmeden gidilecek en uzun yolculuklar,
böyledir yitmeden yaþanacak en büyük yalnýzlýklar.
böylece alýþýr uzun yolculuklara ve yalnýzlýða yaþamlar.

gün karanlýða karýþýrken deðiþen renklere
yine en gri tonunda karýþýr
bilinen davetin bilinen nakaratýnda: ezan sesleri.
titrer yürek, büyür utanç, baþlar nefret..
bir konuk, bir veda, bir uðurlama !

çekilince el ayak, metemi düþünce yokluðun,
gözlerin kalýr özüme deðen, yettiðince yüreðin.
göze gelen sözde kalýr,
uzaklaþýr kalabalýða karýþan yaþam,
ve tek baþýna sýðýnýr geceye.
o en korktuðun, huzursuz olduðun "anýmsamalar"
o anlar soðudukça, uzaklaþtýkça zamanda
alýþýr korkular hayata, katýlýr uzayan yaþama..
tek kalýr ve öylesine alýþýrsýnki yalnýzlýða,
sen susarsýn, karýþtýðýn tüm kalabalýklar susar.
anlarsýn Mecnunun Leylayý niye tanýmadýðýný..

dur duraðýnýn sus sapaðýnda ayrýlýr yollar;
ben büyüttükçe seni düþlerimde,
zümrütü-anka olursun uçarsýn kendi güðüne
sen huzuru yudumlarken sevindiðin erinçlerinde
inersin kaf daðýndan yeþil düzlüðüne..

dünyanýn yalnýzlýðýndan bakarým sana.
bir ben,bir gece, binlerce yýl bin yýldýz..
avare, haylaz, aymaz durulmaz gönlümde,
bitmez umutsuz düþler,
bitmez bu yüzden þiirler..

bilgin subaþý Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: