Yýlan(*) düþünmüþ bir An; takip ediyormuþ onu biri, Adým-Adým inan! Deriside onun gibiymiþ hemde.
Dönmüþ bakmýþ, öbürü gerisine kaçmýþ, Paralel-mi-Paralel, Yýlan-Ýçinde-Yýlan gibi Birader!
Durmuþ, öbürüde durmuþ. Yýlan Fýtýk olmuþ. Takipten bir türlü kurtulamýyormuþ, ki serbest kalsýn, istediðini yapsýn.
Hiçkimsenin beklemediði bir Gece, çullanývermiþ üstüne, yakalamýþ onu, yutmuþ bilmem-neresinden. Yuttuðunun kendi Kuyruðu olduðunu duymuþmuþ Eniþtesinden!
(*) ÝSTANBUL PEMBE Þiirleri; Yýlan, Yýlan Kuyruklarý ve tüm Sürüngen Hayvanlar için yazýlmýþtýr. Ýnsanlarýn Alýnmaya asla ve asla Haklarý yoktur!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.