Neyleyim…

Bir sonbahar, sendin gönül telaþým.
Eyvah! Dedim, yandý akýlsýz baþým.
Dinmez oldu gözümden akan yaþým.
Deli gönül aþka düþtü, neyleyim.

Bahar bitti, bir solukta geçti yaz.
Sevda çile, umutlar kýþtan ayaz.
Siyah saçlar artýk beyazdan beyaz.
Güller soldu, bülbül sustu, neyleyim.

Eylül geldi canlandý bak anýlar.
Her sonbahar gizli aþký yeniler.
Bitmez oldu dilimdeki haniler.
Hüzün daðým yine coþtu, neyleyim.

Yýllar geçti, habersiz koydun beni.
Hasta düþtüm ecel yokladý caný.
Sonbaharda özlem sardý her yaný.
Issýz sahil hüzün kustu, neyleyim.

Zor olurmuþ sonbaharýn sevdasý.
Aðlamanýn hiç olmuyor faydasý.
Kanla doldu gözlerimin perdesi.
Yandý sinem, gönül pustu, neyleyim.

Poyraz eser, gazel düþer baðlara.
Bulut konar yüce yüce daðlara.
Ulu Tanrý ömür versin saðlara.
Eylül ayý bana küstü, neyleyim.

Yoksul Macit, çok çekti aþk elinden.
Bir gül sevdi alamadý dalýndan.
Zalim Selda, hiç anlamaz halinden.
Ondan önce kalbim boþtu, neyleyim.
Bu aþk beni zora koþtu, neyleyim.


Mehmet Macit
10.09.2017
Dikili/Ýzmir


þiirimi güne deðer bulan seçici kurula teþekkür ederim
Sosyal Medyada Paylaşın: