Gözlerim yorgun.
Býraktým kendimi, esen yelin esintisine
Kapanmakta gözlerim.
Dalgýn.
Olmadýk, hayallerin içinde.
Ruhsuz gibiyim.
Çürüyen bir deri bir kemikten yoktur farkým.
Ýçim, boþalmýþ.
Can yok.
Yaþayacak istek yok.
Hazan rüzgârlarý esmeye baþladý içimde.
Kalmadý, tadým.
Yol yorgunudur adým.
Kimse, dinlemez oldu beni.
Kalmadý beni ben yapan ne þöhretim ne bir namým
Bir görseniz,
Büyük küçük önünde eðilir oldu baþým.
Eðilir oldu, baþým.
15 Eyl. 17
Ahmet Yüksel Þanlý er