FOLMUDUR GÖNÜL...

FOLMUDUR GÖNÜL...

Kapýlarýn açýktýr,yollarýn ise toz duman,
Senin hiç ahd-ý vefan, yokmudur gönül,
Cami çýkýþýnda dilenen,hallerin periþan,
Nefsin yarý açken,yarý tokmudur gönül...

Çok gördün muhabbetler,sevgiden ýrak,
Sol elinde çektiklerin,sað tarafýnda orak,
Sevgi ektin,hasat yok,duygu baðýn çorak,
Bereket olmadý,emeðin bolmudur gönül...

Bir baksan sevgili,camsýz penceremden,
Huda vermedi,merhamet ve keremden,
Bedenim hasta,kurtulmadým veremden,
Duygulu iþlerin hep,barokmudur gönül...

Felek vurmuþ bana,bilemedim saðý,solu,
Kar,tipide,boranda,þaþýrdým doðru yolu,
Saptýrdý Ýblisler beni,görmüþüm karakolu,
Çetrefilli oyunun,böyle çokmudur gönül...

Karalarý baðlasan da, aðlasan ardým sýra,
Deðiþmem çobanýmý,Sultan olsan Mýsýr’a,
Dönüp gittim arkamý,bakmayasýn kusura,
Yaptýðýn bu ezalar,doðru yolmudur gönül...

Þeyhim;Derki ne bu eziyet,nedir iþkence,
Ben yoruldum yeter,musallat olma gence,
Bu dünyada yapýlan,kalmaz ahrete bence,
Aldatma artýk,yumurtan folmudur gönül...

Nurettin GÜLBEY
Saat : 20.20
09.09.2017
Yalova



Sosyal Medyada Paylaşın: