MAKİNELER

Bahçede otururken bir kýrýk sandalyede,
Gelen motor sesiyle ben de döndüm o yöne.
Bir harç makinesiydi, gürültüyü çýkaran.
Üç beþ kiþi vardý ki canla baþla çalýþan.

Ýþçiler doldurunca kumu ve çimentoyu,
Dönmeye baþlýyordu alýnca bir de suyu.
Gürültüler içinde duruverince tambur,
Kum, çimento ve sudan olmuþtu þimdi çamur.

O gürültü çýkaran makinenin yanýnda,
Bir makine vardý ki çalýþýrdý kafamda.
Onun da tamburunda dönerdi hep bir þeyler:
Harflerle hecelerden oluþan kelimeler.

Kafamda kelimeler, döner döner dururdu.
Bazen hisli bir þiir, bazen fikir olurdu.
Her iki makine de benzese de çok yönden,
Üstündü benimkisi, elbette ötekinden.

Biri çamur üretir, onca emek sonunda.
Çamur vardýr birinin ilk çýkýþ noktasýnda.
Birinin ürettiði diðerine malzeme,
Unutma ey makine, döneceksin özüne!

Tamburlarda dönenler, farklý farklý olsa da,
Makineler duracak, dünya dönüp dursa da.
Çarpýcý düþünceler çýkarken beyinlerden,
Paslý bir vida kalýr, eski makinelerden.

Sosyal Medyada Paylaşın: