SÖZDE DOSTA ELVEDA
Nasýl da kandýrmýþým senelerdir kendimi,
Güya sen götürürdün duman duman derdimi.
Yalnýzca dert ortaðý deðildin ki sen bana,
Kývrak dansöz gibiydin masama çýktýðýnda.
Hiçbir dostun ben kadar yakýn deðil diyordun,
Ciðerimde gezerken ne güzel söylüyordun,
Ýnandýrmak isterken iyice dostluðuna,
Öpücükler koyardýn acýmsý dudaðýma.
Yaptýðýn cilvelerle biraz daha baðlarken,
Beni de yakýp gittin, kendin gibi yanarken,
Her öpüþte ömrümden bir ömür çaldýðýný,
Geç de olsa anladým dostum olmadýðýný.
Derken bunca seneler taþýdým el üstünde,
Arkadaþým da oldun, en yakýným dostum da,
Acý tatlý günleri beraberce yaþadýk,
Fakat yýllar geçtikçe hiç de anlaþamadýk.
Dost dediðin vermeli, oysa sen alýyordun,
Ömrümle birlikte paramý da çalýyordun,
Hem para, hem de saðlýk kalmadý mý insan da,
Unuturlar köþede, üç beþ gün yaþasan da.
Henüz vakit var iken dönüyorum ben geri,
Ayrýldý yollarýmýz; istersen ver elini,
Seni artýk burada býrakýp gidiyorum,
Saðlýklý, güzel günler, bekle ben geliyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.