Ne olurdu sanki.... Hüzün yüklü bir Eylül akþamýnda O ýssýz sahil beldesinde... Ve yine o köhnemiþ salaþ kafe de, Bir baþýma olabilseydim ..!
Hani þöyle.. Sessizce oturup ta bir köþeye Ýnce belli bir bardakta, Bir de çay olsaydý elimde Tavþan kaný gibi..! Yudumlasaydým,aheste aheste
Ve.. Çýðlýk çýðlýða baðrýþan Martýlar gibi.. Köpüklü dalgalarýn kývrýmlarýnda, Ben de dalýp gitseydim,çoook çok uzaklara..!
Sonra.. Yaslanýpta ardýma, Doya doya seyretseydim; O engin maviliklerin, Gelinliklerini giymiþ beyaz bulutlarý Büyük bir ihtirasla, usul usul kollarýna alýþýný..
Sanki içimde.. Huzurla hüzünün vedalaþmasý, Ýnce bir sazýn,denizde ki aksisedasý vardý Bu Eylül akþamýnda..
Ve benim...
Bulutlarla seviþen ,o kýzýl güneþin Ege´nin mavisini.. Acýmasýzca.. Nasýl da Cehennem’e çeviriþini.. Ýçim ürpere ürpere de olsa Seyretmekte te vardý Hayallerimde..
Huzur hüzün ve hasretim bir arada Bir Eylül akþamýnda.. Karaburun´da..!
20.05.2014 / Berlin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Mücahit Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.