Kitap Mezarlığından Gelen Sesler-2
(Okuduðum bazý kitaplardan esintiler ve bana geçen duygular.
Belki size de aynýsý olmuþtur.Kitaplar ki insanýn korumalarýdýr.)
8.
Yeni bir cümle gelip diðer cümlelerden nöbeti devralýyor
Kentin her yerinde sürekli bir þeyler konuþuluyor
Konuþuldukça kabarcýklar oluþuyor göðün aþaðýsýnda
Böylece zamanýn üstü örtülüyor hüzün uyanmasýn diye
ve tesadüfi bir suskunluk anýnda pencereye yanaþýp
Yýllar önce geldiðim tarafa doðru bakýyorum
Her akþam yapýyorum bunu kimse görmeden
Kaçýnýlmaz þekilde ayný sonuca varýyorum;
ne çok
gitmiþim kendimden uzaða yeryüzüne dayanabilmek için! 9.
Bozkýrkurdu: umarsýzlýðýn pis çukuru
Herkesin bir Hermine’si vardýr
Çelik hortumlardan akan
Þölenler ve ýþýltýlý zaaflar
Kirli hayaller tiyatrosunun öforik oyuncularý korosu:
“Güç insanýný güç yýkar, para insanýný para
Köle ruhlu insaný baþkalarýna kulluk etme
Zevk insanýný zevk çökertir
Bozkýrkurdu’nu da baðýmsýzlýðý yýkmýþtý” Ya bizi?
Kuþlarýn süvarisine katýlmak mý yok etti?
10.
Issýzlýk Ýrlanda’nýn babasýdýr
Ulysses ve
Dublinliler Joyce’un alýþkanlýðý
Bloom: diðerleridir
Diðerleri kimse deðildir
Bütün bunlar bir serçenin elleriyle yazýlmýþtýr
Yer kalmamýþtýr hafýzanýn vestiyerinde
Düzensiz öfke parçacýklarýnýn serpildiði öyküler
Ruh çakýsýnýn yonttuðu kelimelerin çýðlýðý
Toplasan hepsi:
“Sanatçýnýn Bir Genç Adam Olarak Portresi” etmez
11.
“Cehennem baþkalarýdýr” diyor Sartre
Cehennemi hep baþkalarýnýn üstüne atýyor
Varoluþu yolda görmüþler
Kolunda Simone de Beauvoir
Arkalarýndan baðýrdým iþaret parmaðýmla:
Bulantý asla bir kitap ismi deðildir
Bulantý asla bir kitap ismi deðildir
12.
“Veba” bir þehrin Oran’týsýz ölümüdür
Fareler ve kapýlarý söndürülmüþ insanlar
Yükselen ýssýzlýk ve ateþin elleri
Ah mutsuzluðun kapýsýnda nöbet tuttuðu kitap:
“Yabancý” Ve
Baþkaldýran Ýnsan Düþüþle ayný yaþtadýr
Çok bekledi bir öyküye girmek için
Sisifos Ama ýþýklar söndü sýra ona gelmeden
13.
Peki,
Kar bir þehrin nesi olur?
Kar bir þehrin tam zamanlý tanrýsýdýr
Kars ise siyah beyaz bir ses
Öyle ki geçerken bile uðramaz oraya aþk
Yýllar sonra
Masumiyet Müzesi’nde sergilendi
Füsun’un donu ve Füsun’un çiðnediði sakýz
Ziyaretçi akýnýna uðradý düþsel öpücük
14.
Bütün felsefecilere küfreder Cioran, Sartre hariç.
Ona göre bütün sözcükler çürümüþtür
Çürümenin Kitabý: Uzaktan bakýnca el kadar bir kitap
Okudukça beynim: Keskin kayalýklar ülkesi
15.
Güneþe baktý Zerdüþt
Ki güneþe bakmak kolay deðildir karanlýklar vadisinde
Böyle Buyurdu Zerdüþt, iþte tam da böyle:
“Gözlerim için en korkunç þeydir bu, insanlarý paramparça olmuþ
ve mezbahaya dönmüþ bir savaþ alanýnda daðýlmýþ gibi görmek.” Zerdüþt konuþtukça toplandý bütün deliler
Heyecanla dinledi onu otlar, aðaçlar, nehirler ve kum
Sonra birer birer kendi uçurumlarýna gömüldüler
Baktý ki:
Gülüyorlar ve anlamýyorlar.
Bu kulaklara uygun aðýz deðilim ben diyerek uzaklaþtý bulanýk yüzlü o vadiden
Ve
Nietzsche’yi aðlarken gördüm Salome’nin koynunda
Kendi kendine mýrýldanýyordu:
“Þehvet, topuklarýmýzý kemiren bir orospudur!
Ve bu orospudan bir parça et esirgendiðinde
Bir parça ruh için yalvarmayý çok iyi becerir” 16.
“Varolmanýn Dayanýlmaz Hafifliði”nden sonra
Ýçime öyle saplandý ki
“Gülüþün ve Unutuþun Kitabý” Þöyle geçiyordu büyülü bir sayfada:
“Kadýnlar güzel adam aramazlardý,
onlar güzel kadýnlarý elde etmiþ adamlarý ararlardý” Yine i mge toplamaktan gelmiþ baþka bir sayfada:
“Bir kadýn þair, iki kat kadýndýr” diyordu
Son duraða geldiðimde sordum hafýzaya:
“Bilmemek” nedir?
Cevap verdi içimdeki yenilmiþ:
Bilmemek, belleðin düþüþüdür
Ve ey Prag!
Tanrýnýn silgisi
(2014-2017)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dramatik Buluntular Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.