o yedi verdi ben bir,gül gibi geçindik sek/izimiz bu
ara sensizlikte...
eski püskü bir ben
hafifmeþrep bir hüzün
rengi kaçmýþ asuman
ve açýk saçýk bir yazla
kimseydik birlikte,
ters tutulmuþ yalnýzlýðýmda
þehrimden vazgeçmiþ,
bir sahil kasabasýnda
iki yüzümüzü de sevedursun istedik,
eþleþmemiþ tanrýçalar
saçlarý suda dikenleþen kestane
dudaðý elma þekeri
gözleri kýrkikindiydi,
inadýna bir belkinin
doyumsuz iþtihamýn,
diri ele geçirilmiþ dününde
zaman aþýndýrýyordu,
buruklaþmýþ duygularýn baþkaldýrýþý
dil bilen gözlerimde,
ne hali varsa görüyordu
hiç þarkýsý olmayan kadýnlar
aþk peçeliydi o ara,
sessizlik feryad ü figan
vakti tenhaydý Ýstanbul’un
caddeleri zarar
ve sokak aralarýnda
hezarfandý bütün martýlar
gelgit denizlerinin,
kýmýldayan sularýnda
iç geçirirken noktalar
virgüllerimde yutkunuyordu
gölge oyunlarýmda ki tanrýçalar
ve o ara...
tahta atýný býraktý okunmuþ meydanýma çok tuzlanmýþ
denizler...yenildi gün
büzdü dudaðýný avucumdaki çenem...
en iyisi uzaða gitmeli benden
eylülikibinonyedi
Demir Mutlugil