Ýlk defa güneþ tutuþtu ay coþtu ilk akþamdan gün yine ayný gün saat o saat doladý rüzgar kendine tül perdeleri devrildi þamdan-tutuþtu vakit içeride bir kýzýl alev yansýyan camdan bir de güneþin tutuþtuðu andaki son bakýþýydý
o günden geriye kalan bu serencamdan nemli bir yaz esintisiydi
yaz dürtüsü þairi uyutmadý o gece birkaç baþýna buyruk kelime takýldý kaldý aklýnda
efemine bir sesle bir horoz uzuun uzun ötüp durdu uzaklardan üürü üüüüüüüü ü ürü üüüü
gün yine ayný gün-saat yine ayný saatti birazdan sabah olacaktý yalnýzca tek bir andý
Yüksel Nimet Apel 21/Aðustos/2017/Pazartesi/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.