HER ŞİİRDE ÖLMEYİ TEMENNİ ETTİĞİM...

Aslýnda dokunmanýn diðer ismi,
Yâd etmekle yetinip saklý tutulasý.
Gözden ýrak da bir düþ/üþ
Kenetlendiðim sonbahar
Hele ki yaz ertesi bir iklimde
Sürmenaj adeta aklýmýn imleri.

Teðet geçen hangi þarkýda yüklü hicran?
Hangi gönülde döner durur devran?
Deme sakýn ya da bekle kýþý,
Hele bir atlatalým hazaný.
Gönülsüz olur mu hiç andýðým her hutbede
Sivrildiðim her yeni günde
Ve soluksuz kaldýðým nöbetlerinde
Yaz akþamlarýndan atlarken sekme sekme
Beþinci mevsime.

Gel, desen de nazýmda saklý isyaným,
Affetsin beni Tanrý:
Ben sadece aþka aþýðým,
Demem o ki;
Bir ringde yýðýlmýþlýðýmdýr
Her þiirde ölmeyi temenni ettiðim.
Bir surede yeniden doðuþumdur
Yine aþký müjdeleyen ebemkuþaðý
Hem öyle nasip de olmaz her kuluna Mevla’mýn,
Kanarken kanatmayý asla beceremedim
Sen ki kanatlarýmda bir sure tadýnda;
Sen ki ölümlerimin bedeli
Üstelik kinayelerin tufanýnda
Zarlarýn nazarýnda
Kaybetmeyi baþtan kabullendiðim
Bir tasasýn.

Bir kuru ýrmaksýn adeta
Sularý çekilmiþ denizlerden arda kalan
Düþ kýrýntýsýsýn
Yine sevmelere doyamadýðým
Belli iþte
Boþa attýðým biz zarýn naçar yüzüsün,
Kayýplarýmýn þemailinde
Korunmaya muhtaç bir kuþ ürkekliðinde
Konmayý beceremediðim dalýsýn gök kubbemin
Tanrý sýfatýnda þimdi her ön yargý
Ölümüne sevmeleri kucaklarken
Bilinmezin niyazý.

Sosyal Medyada Paylaşın: