mavi kalem
akþamlar baðýrýrken kaleme
kýskacýnda toprak ay ýþýðýyla fýsýldaþ...
su kamaþýr üstünde
gizli bir örtü
olgun gölgeliðin buyruðunda
þair deðilim
caným çeker
i mgelerime sýðdýrýrým
fýrtýnamý.
birbirini iteleye iteleye oynayan
çocuklarý
ve
bir parça yazabilirsem
satýr payelerime
seni.
ayak izlerinde dans eden baþaklar
hayaller toplarken
biraz daha tanýdýk gözlerinden
saklýný seviyorum
sonraný
sessiz konuþmalar vurdukça
kaldýrýmlara
maviyi...
vakti hecelerken hasret
öðreniyor gülmeyi yaðmur
dururken sükut nefeslerde
dinlerken umut kokan kitaplarý
derinlerde mehtap dolanýr
eteklere
dalgalanýr cennetin melekleri
sayfalarda
gün açar yüzlerde
masada hikayeler
sýrtýnda kaç güneþler
bu kentin baðrýnda
ki,gözlerimde
pencereler
sen
mavi kalemle çizerken ýþýðý
bulutlar düþlere koyulurken
fasýlýn ilminde
arta kalan günlerde kuþlar didiklerken
her cümleyi
göz bebeðimden sevdiðin uçurtmalar
yükselir
göðün bestesine bak
nasýlda duru
susarken çocuklar
akarken sular
harmanlý bahar boynunu uzatýr
içinde kurtsuz Elma aðacý
þaþkýn minik konuklar
kimbilir
özlediðin memleketi saatlere çiviliyorum
çoðalarak girerken günler aynaya
yýðýnca sözcük birikir beyninde
bakakalýrým cýlýz aðacýn yanýndan
suretine
bütün sabahlar renginde akarken
sabýr uykularda çalkalanýr
boþuna deðil
bir çocuðu sende
daha çok sevmeyi
öðrendim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.