Bir derin kuyu nefes
soðuk sular parmaklarým da
gözlerim Isar nehri
uzaklar dalgalý
yakýnlar durgun pý’nâr.
Öðrendiðim doðrular
sancýlý bir bahar
gelmiþi vaad
geçmiþi duvar.
Kor ötesidir bazý
bazý sarý kývýlcýmlar
hayat keyfinden dört köþe
insanlar ruhsuz
silik bu kavmin kitabý
içi boþ anýlar.
Çok da zor deðildi
deðildi oysa kurallar
yan çizmeyi çok sevdik
çok þýk alnýmýzda yanýlmalar.
Günleri de yok sayýyorum
saygým sonsuz aðýtlara
son nefes kuruyorum
yaðmurlar kayýp
düþen her yaprak vebal boyunlara.
Yaþamayý unuttuk anne
boþa çýkýyor inanmalar
ismini masal koydular kaderin
önümüz beton, ardýmýz boþluk
kâlpler de prangalar
d’öðünüyoruz..