Yýldýzý hiç olmamýþ, Tecrit içinde bir otelin. Numarasýz odasýnda, Kirli çarþafýnda ter örgüsüyle, Ve ak düþmüþ saçlarýnda, Yýllarýn törpüsüyle. Sadece içine konuþan, Ve sesini sadece yüreði duyan Bir adamý anlatýr gece... Sürgülü bir demir kapý, Hayallere kapanan tek bilmece.
Sigara dumanýndan sararmýþ duvarlarýnda, Sayýsýz ihanet resmi. Belki de hiç doðmamak üzere, Terk etmiþ güneþ geceyi. Ve terk etmiþ gökler maviyi... Gözleri takýlmýþ onlarca detayýna sývanýn. Bir küfürde nasibine, Kýrk mum misali yanan lambanýn... “Ulan dedi...Ulan ben senin.....” Yýldýzlar olsaydý eðer, Düþseydi penceremden içeri, Sana minnet eder miydim be! Ya da o yüreðimi ilk çalýþýnda hani. Alabilseydim kameri içeri, Ve küstürmeseydim nazlý gelini. Sana minnet eder miydim be!
Þimdi kim neyler, Kýrk muma mahkûm, Bir ýþýðýn solgun hüzmesini. Þimdi kim neyler, Yýllarýn hüzne vuran o mahur gölgesini...
Yenilensin diye sarartý tavanda, Bir Bafra cýgarasý düþtü bahtýna. Sorsalar dünya dönüyordu iþte, Saksýda menekþe, içerde o soluyordu. Alyuvarlarý yollarken idam sehpasýna. Bir adam gülüyordu. Biran aðlamak istedi, Býrakýp gözyaþýný ela bulutlardan. Yýrtýp gömleðinin tüm düðmelerini, Germek istedi göðsünü rüzgara, Neylersin iþte; Geçmiþin çapaðý, Taht kuralý gözlerine. Yakýþtýramadý, bir türlü feryadý sözlerine. Þimdi susuyor...Yerden,semaya tüm canlýlar, Ve otel odasýndan yükseliyor þu þiir diye yazýlanlar...
Adým:Engin, Soyadým:Þair Sen sanma bu yüzümdeki kir. Yýllarýn muhasebesi iþte, nazarýmda soluklayan. Giren hesap borçlu, çýkan hesapta kan! Neydi acep be, Neydi... Kanýmý helal kýlan þu bitlere, Kurþun sýkmam mý gerek sokaktaki itlere... Suçum ne benim, Kapalý, yalnýzlýktan gayrý her þey. Suçum ne benim, Söylesene ! Güneþi uyandýrmak mý uykusundan, Ya da geceyi kovmak mý her sabahtan. Ya da su vermek mi menekþelere? Ya da adam olmak mý, adamlýðýn olmadýðý yerde? Ya da memleket türkülerini dolamak mý dilime? Ya da kor koymak mý yürek közüne? Suçum ne benim, Söylesene! ! !
Dün gece, Umutlarýmý astým, Ucu delik kunduramýn,uzun baðýnda. Darmadaðýn bir hayatýn tam ortasýnda. Ne yapayým sen söyle, Mecburi bir otelin, Ömür çalan, numarasýz odasýnda, Kollarýma takýlan, hüznün bileziðiydi. Yüzümdeki morartý, O bu aþkýn yalnýzlýk eziðiydi...
Kalkýp gitmek gelir içimden her gece, Kalkýp gitmek; Zulalayýp Bafra cýðarýsýný cebime, Kalkýp gitmek; Ses vermeden resmi oda servisine.
Firarýmý mavi güvercine söylerim, Sen canýný sýkma. Geleceðim bir gün... Geleceðim cebimde umudun gülleri, Dilimde vuslatýn türküleri... Sen gökyüzünü sakla, anne! En mavisi benim olsun. Belki de bu þiirin adýný Engince umut korsun...
Yýldýzý hiç olmamýþ, Tecrit içinde bir otelin. Numarasýz odasýnda, Kirli çarþafýnda ter örgüsü, Ak düþmüþ saçlarýnda, Yýllarýn hazin törpüsü. Sadece içine konuþan, Ve sesini sadece yüreði duyan Bir adamý anlatýr gece... Ve bu yazdýklarýmdýr, Umuttan yana tek hece. Þimdi kapa gözlerini, Kapa karalar çalmasýn anne. Budur oðlundan gelen, Son mektup iþte. Oku; Ama sakýn aðlama, Elbet bir gün geleceðim, Koynumda yediverenler. Elbet bir gün geleceðim, Ha dimdik karþýnda, Ha tahta tabutun koynunda. Geliþimde aç tabutumun kapaðýný, Sýyýr gözlerimden kefeni, Ben açamazsam sen yardým et, Ve göster son kez olsun mavi geceyi, Ve emanet et; Bafra cýðarasýný odama, Odamý da bafra cýðarasýna... Ve ne olursun sakýn aðlama.
Engin Badem -acemiþair- -2006-
Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.