YAKAMADIM BEN

Dertlerimi bir- bir, topladým her gün
Bir türlü içinden, çýkamadým ben
Gamlý aðýtlara, olmuþum sürgün
Kemlik duvarýný, yýkamadým ben.

Özlemim var, eskilerin çaðýna
Uðruna yarýlan, aþkýn daðýna
Coþkun seller gibi, gönül baðýna
Þöyle; gürül -gürül, akamadým ben.

Abdala malümdü, daha baþýndan
Zararla ayrýldým, sevi iþinden
Yýllarca avýmýn, koþtum peþinden
Doldur kapa boþalt, sýkamadým ben.

Bu aþk beni, yorgan döþek yatýrdý
Periþan eyledi, hepten bitirdi
Herkes çelengini, aldý götürdü
Bir türlü boynuma, takamadým ben.

Ne ettim, neyledim, aklým ermedi
Kar, fýrtýna, yaðmur, dolu durmadý
Bahçem tufan gördü, meyve vermedi
Ekip dikmelere, býkamadým ben.

Rüzgâr da çevirmez, bana yönünü
Ele kuzu eti, bize gönünü
Aksaydý alýrdým, suyun önünü
Vallahi, billahi, týkamadým ben.

Necati severken, özü barýþta
Ancak kendisini, geçer yarýþta
Üç beþ arþýn kefen, sona varýþta
Nefs-i Emmare’mi, yakamadým ben,
Bir türlü içinden, çýkamadým ben.

Necati OCAKCI
01.08.2017
ANTALYA



Sosyal Medyada Paylaşın: