Kuma

bana katýlan ve benden eksilen herkes ruhumu acýtýyordu

içten içe kýrýlýyordu
unuttuklarý kalbim

gözü
kulaðý
aðzý vardý
yaralarýmýn...

kör
saðýr
dilsiz

konup göçüyorlardý kuþlar
çatýr çatýr çatlatarak erik dallarýný

uydurulmuþ bir masaldan daha feci
mýzýka çalýyordu fareler
yürütüp peynir gemilerini

üçü beþi olmaz
görmesem ölmezdim böyle kuma düþmüþ gölgeleri!




sude nur haylazca
Sosyal Medyada Paylaşın: