DOĞRULMASIN DÜMENİN…
DOÐRULMASIN DÜMENÝN…
Lebinden akan zehir de, benim kabulüm,
Yâr bedenim,ruhum da uðrundadýr senin,
Ele çirkin olanlar,o dem de ola makbulüm,
Bana gül,lalezar ve çemendir, güzel tenin…
Yürüyüþün ahu gibi,sekiþin misali keklik,
Gülüþün ruhuma veriyor,meâli yükseklik,
Uzak durma,mahsustur Huda’ya da teklik,
Gayrý olmasýn gözden,o gülün ve gülsenin…
Boyun endamlýdýr,saçlarýn uçuþur yelde,
Örtün ipektendir,duruyorsa sýrma telde,
Yeþil baþlý Suna gibi,yüzersen mavi gölde,
Sudan baþka bir þey görmesin o bedenin…
Bakma baþkalarýna,ederler sana nazar,
Gelirse ecel heyhat,ölürüm sensiz bizar,
Geniþ ve derin olsun,gireceðim o mezar,
Sulama topraðýmý,bitmesin gül,çimenin…
Eðer zaman bulursan,gelirsen mezarýma,
Seslen sessiz,usulca, dokunma efkârýma,
Sevabým senin olsun,yanma ateþ,narýma,
Görmediðim sevgini,verme yitsin güvenin…
Þeyhim;Derki yolun bekliyor,mezar taþým,
Sevdiceðim olmadýn,olasýn can yoldaþým,
Uzat elin topraða,deðmesin gözde yaþým,
Gemin deryada ola,doðrulmasýn dümenin…
Nurettin GÜLBEY
Saat : 16.33
18.07.2017
Yalova
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin GÜLBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.